Pikowanie tkanin polega na połączeniu ze sobą dwóch materiałów i ociepliny w równych odstępach tak, aby przeszycia stworzyły estetyczną kratkę. Jest to czynność, która ma za zadania przede wszystkim ocieplenie i wzmocnienie tkaniny, jednak z uwagi na połączenia, ma także walor dekoracyjny. Najczęściej jest ono stosowane do tworzenia narzut, tapicerek oraz szycia wewnętrznych stron okryć wierzchnich (tzw. podbitek). Tradycyjne pikowanie jest wykonywane maszyną krawiecką, jednak coraz popularniejsze jest także pikowanie ultradźwiękowe.
Pikowanie materiału – co warto wiedzieć?
Pikowanie jest czynnością, którą teoretycznie można wykonać samodzielnie, jednak trzeba wiedzieć, że wymaga ona sporej wprawy w szyciu. Pozszywanie tkaniny w idealnie równych odstępach jest trudne, w szczególności jeśli tkanina jest śliska i wymaga niesamowitej precyzji. Dlatego też bardzo często amatorzy krawiectwa korzystają z gotowych tkanin, tzw. pikówek. Można je bez trudu kupić w praktycznie każdym sklepie z tkaninami. Jeśli jednak wymarzyliśmy sobie przepikowanie konkretnego materiału, trzeba to najczęściej zrobić ręcznie.
Jak samodzielnie przepikować tkaninę?
- Samodzielne pikowanie należy rozpocząć od narysowania na papierze do wykrojów siatki rombów o wybranej długości krawędzi.
- Tak przygotowaną płachtę papieru do wykrojów należy podziurkować w miejscu przecinania się linii.
- Następnie papier należy przyłożyć do przygotowanego materiału do pikowania.
- Najczęściej dwa kupony tkaniny układa się jedna na drugiej (jedna prawą stroną do dołu, druga do góry) a pomiędzy nie wkłada się ocieplenie – może być to owata, watolina lub cienka gąbka.
- Na przygotowane tkaniny należy przenieść za pomocą pisaka lub kredy krawieckiej punkty przecinania się linii.
- Następnie – przy pomocy długiej linijki lub przymiaru – narysować mydłem krawieckim linie przecięć. Aby tkanina nie przesuwała się, można ją delikatnie spiąć szpilkami.
- Ostatnim etapem jest samo pikowanie, czyli przeszywanie po liniach maszyną krawiecką. Rozpoczynamy od szycia linii wewnętrznych, od środka tkaniny, wychodząc na boki.
- Gdy przeszyjemy wszystkie linie wewnętrzne, docinamy krawędzie naszej pikówki i wykańczamy ją, np. przyszywając bawełnianą lamówkę.
Jak widać, proces jest dość skomplikowany i wymaga dużych umiejętności (szycie idealnie prostych, długich linii wcale nie jest tak proste, jak mogłoby się wydawać). Materiał w trakcie pikowania może się nieestetyczne marszczyć. Dlatego też, jeśli chcemy pikować po raz pierwszy, najlepiej zrobić próbę na innym niż docelowy materiał. Jeśli marzy się nam samodzielne pikowanie narzut, najlepiej to najpierw po prostu przećwiczyć.
Metody pikowania tkanin
Pikowanie można przeprowadzić na dwa sposoby – metodą niciową lub ultradźwiękową. Pikowanie niciowe możemy wykonać różnymi rodzajami nici – w kolorze zbliżonym do materiału lub wręcz przeciwnie – w kontrastowym. To ostatnie często jest wykorzystywane jako element dekoracyjny na tkaninie. W ten sposób można stworzyć fantastyczne wzory, na przykład pikując welur w ciemnym kolorze (np. granatowym) nicią o kolorze sjeny palonej. To bardzo częste połączenie przy tworzeniu dekoracyjnych obić, np. w stylu przypominającym meble dawnej monarchii.
Z kolei pikowanie ultradźwiękowe jest procesem, który odbywa się w profesjonalnych zakładach włókienniczych, z użyciem specjalistycznych maszyn, które pozwalają na połączenie tkanin bez użycia nici i igieł. Pikowanie niciowe pozwala na uzyskanie wyjątkowych wzorów. Metoda ultradźwiękowa jest innowacyjna i posługuje się zgrzewaniem materiału. Tworzy doskonale regularne, geometryczne wzory bez żadnych, nawet najdrobniejszych uchybień.
Do czego używać tkanin pikowanych?
Tzw. pikówki sprawdzą się w wielu sytuacjach. Idealnie nadają się na narzuty, zarówno jako całość, jak i warstwa spodu. Coraz popularniejsze są także pikowane meble tapicerowane, a w szczególności geometrycznie przeszywane obicia welurowe. Z racji ocieplenia tworzą one wrażenie, jakby powierzchnia mebla złożona była z niezliczonej ilości małych poduszeczek. Pikówka idealnie nadaje się także do ocieplania kurtek i płaszczy zimowych. Często szyje się z nich tzw. podbitki, czyli ocieplenia okryć, które można odpiąć od kurtki w cieplejsze dni.